Εξ αρχής, είχα πάρει ξεκάθαρη θέση για το θεσμό της κάρτας φιλάθλου. Θυμίζω, τι ακριβώς έγραψα πριν από δύο σχεδόν μήνες.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα στον καθένα, να επιλέξει τι θα κάνει. Είτε να βγάλει την κάρτα, είτε όχι. Και ακριβώς έτσι παραμένει η θέση μου, όταν συζητώ με φίλους για το συγκεκριμένο θέμα.
Αφορμή για το σημερινό κείμενο, είναι η εικόνα που είδα την Τετάρτη το βράδυ στο Τσίρειο. Εκεί λοιπόν, επιβεβαιώθηκε, πόσο πολύ έχει επηρεάσει την προσέλευση φιλάθλων στα γήπεδα ο θεσμός της κάρτας.
Η ανακοίνωση της ΑΕΛ για τα εισιτήρια με τον ΠΑΟΚ σε επίπεδο YOUTH LEAGUE παρακαλώ ήταν 2.260, αφού στο μεταξύ, δεν χρειαζόταν η κάρτα για να δεις τον αγώνα. Ενώ στο εντός έδρας παιχνίδι της πρώτης ομάδας με τη Δόξα ούτε χίλια εισιτήρια δεν διέθεσε αφού στο πρωτάθλημα είναι αναγκαία η κάρτα.
Σαφώς και η σύγκριση στην κερκίδα της ΑΕΛ, μας παραπέμπει σε ξεκάθαρη άποψη. Ότι δηλαδή μία πολύ μεγάλη μερίδα φιλάθλων της ομάδας δεν ευνοούν την κάρτα και η απάντηση της περασμένης Τετάρτης, αποτελεί και είναι κτύπημα κατά του θεσμού.
Δεν λέω και δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι με αφορμή το πιο πάνω γεγονός. Αποτελεί όμως από την άλλη, ένα καλό μήνυμα προς εκείνους που επιμένουν ότι με την πάροδο του χρόνου, θα επιστρέψουν οι φίλαθλοι.
Έχω διαφορετική άποψη. Το δείγμα γραφής πάει πλέον στον 3ο μήνα και αν ο Οκτώβριος που περιλαμβάνει σημαντικά ντέρμπι, δεν αλλάξει το σκηνικό, τότε θα έχουν λόγο να αναθεωρήσουν την άποψη τους όσοι επιμένουν ότι θα γεμίσουν και πάλι τα γήπεδα.
Υ.Γ Πάει καιρός να ακούσουμε τα νεότερα για τον αριθμό των καρτών που εκδόθηκαν. Για να μάθουμε αν μπορεί ή όχι να φτάσουν τον στόχο των 60 χιλιάδων.
Μιχάλης Παπαγεωργίου
