Κάθε αγώνας επίσημος της Εθνικής Κύπρου σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από τον απλό οπαδό και ο απόηχος κρατά πάνω κάτω μια εβδομάδα και κεφάλαιο Εθνική πλέον ανοίγεται όταν πλησιάσουν νέες υποχρεώσεις.
Θα πει κάποιος αυτό πάνω κάτω συμβαίνει και σε πλείστες ευρωπαϊκές χώρες πιο προηγμένες από εμάς.
Δεν είναι αυτή η ουσία βέβαια.
Η ουσία είναι ότι σχεδόν πάντα διχάζονται οι οπαδοί, άλλοι βλέπουν μισογεμάτο και άλλοι μισοάδειο το ποτήρι και αυτό έχει τεράστια σημασία σε ό,τι αφορά και τη στήριξη που έχει η ομάδα διαχρονικά.
Για να γράψω για την παρούσα κατάσταση, ασφαλώς και ισχύει η διαχρονική προσέγγιση καθώς αρκετοί θεωρούν τους 4 βαθμούς με Σλοβενία και την προσπάθεια στη Βουλγαρία σαν πολύ θετικό στοιχείο ενώ άλλοι τόσοι θεωρούν ότι αποτύχαμε για μια ακόμη φορά σε προκριματική Ευρωπαϊκή διοργάνωση έστω και αν ακόμη μαθηματικά ελπίζουμε για το καλύτερο αλλά και κινδυνεύουμε να πέσουμε στη χειρότερη κατηγορία της Ευρώπης από πλευράς αγωνιστικής αξίας.
Το ότι δεν τα καταφέραμε μέχρι τώρα πουθενά είναι το ένα, γιατί καλύτερες χρονιές για εμάς να θυμίσω ήταν η προσπάθεια με Σταύρο Παπαδόπουλο και Πάμπο Χριστοδούλου που στον τελευταίο αγώνα με νίκη στην Αυστρία το 99 και στο ΓΣΠ με Βοσνία το 15 οδεύαμε σε αγώνες μπαράζ.
Το δεύτερο και επίσης σημαντικό είναι κατά πόσο μπορούμε με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα να ελπίζουμε άμεσα σε συνολική υπέρβαση και το τρίτο και για μένα ιεραρχικά πρώτο, είναι κατά πόσο υπάρχει όραμα, υπάρχει πίστη και υπάρχει και φιλοσοφία τέτοια όπου να κάνει επιτακτική την ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Διότι αν το γεγονός ότι αραιά και που δεν χάνουμε σε εκτός έδρας αναμετρήσεις ή ακόμη και χάνουμε κάποια ματς με καλή απόδοση, μας αφήνει ευχαριστημένους, σημαίνει ότι ο πήχης είναι πολύ χαμηλός για τους γενικότερους στόχους της ομάδας.
Αν είναι έτσι ας το πουν οι έχοντες τη γενική ευθύνη, να μην αναμένει κάτι παραπάνω ο κόσμος και να μην τσακώνονται μετά από κάθε αγώνα.
Θέση δική μου είναι ότι αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες και πρέπει να αξιοποιηθούν και ο κόσμος ανεξάρτητα αποτελεσμάτων να είναι κοντά της.
Στέλιος Παπαμωυσέως
