Ο Πέπης Ιακώβου συνέδεσε το όνομα του με τη «χρυσή» εποχή της Ομόνοιας, όπου ο ένας τίτλος διαδεχόταν τον άλλον. Πήρε μεταγραφή στο «τριφύλλι» από τον ΑΣΙΛ Λύσης το 1972 και αγωνίστηκε ανελλιπώς μέχρι το 1979.
Ο συγκεκριμένος παλαίμαχος άσος ήταν καλεσμένος στη στήλη «ΡΕΤΡΟ» της εκπομπής «Δώσε Πάσα» με τον Στέλιο Παπαμωϋσέως στον Super Sport FM 104.0. Πολλά και ενδιαφέροντα από έναν αξιόλογο άνθρωπο και πρώην παίκτη.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Πότε θυμάσαι τον εαυτό σου, στο ποδόσφαιρο; «Ξεκίνησα στο δημοτικό. Στα 16 μου έπαιξα με την ομάδα του χωριού μου, ένας τόπος που έβγαλε πολλούς παίκτες. Ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά στον ΑΣΙΛ για τέσσερα χρόνια, καθιερώθηκε ως δεξιός αμυντικός. Πριν έρθω στην Ομόνοια ήθελα να φύγω από τον ΑΣΙΛ, με ζητούσαν η Ομόνοια, ο ΑΠΟΕΛ, ο Ολυμπιακός και η Ομόνοια, όμως δε με άφηναν να φύγω».
Για τη μεταγραφή: «Μέσα από ένα τουρνουά κατέληξα στην Ομόνοια το 1972 στα 21 μου. Πάλι ξεκίνησα στην ίδια θέση, με τον Φωστήρα στον Ταύρο, τελειώσαμε τη σεζόν στην Α Εθνική με αρκετές συμμετοχές. Βέβαια, είχα μία ατυχία με έναν τραυματισμό δύο μηνών. Στο επόμενο τουρνουά έπαιξα ως στόπερ και έμεινα βασικός για 6-7 έτη. Έπαιξα με τον Μοκάνο, είχαμε εξαιρετική σχέση. Έμεινα στο «τριφύλλι» ως το 1978 με πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα».
Ποια η πρώτη θέση σου; «Έξω δεξιά έπαιζα στις αρχές».
Πρώτο ματς; «Με τον Φωστήρα στον Ταύρο, όμως θυμάμαι το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης που ήρθε 1-1. Μέσα είχε 40.000 κόσμο και ζήσαμε υπέροχες στιγμές».
Για την Ομόνοια: «Ευλογημένος που φόρεσα τη φανέλα της».
Το αγαπημένο σου παιχνίδι; «Με τον Πεζοπορικό. Θυμάμαι ένα πανό, «Ομόνοια δε θα περάσεις», δε χάσαμε τότε και μείναμε στο 0-0, ενώ στη συνέχεια πήραμε το ματς στη Μόρφου. Χιλιάδες κόσμου όταν πιάσαμε το πρωτάθλημα, τρομερές στιγμές».
Γιατί έφυγες από την ομάδα; «Ο λόγος ήταν η ανανέωση του ρόστερ».
Για το πέρασμα από τον Ολυμπιακό: «Δύο χρόνια ως ποδοσφαιριστής, εξαιρετικό περιβάλλον. Ζήσαμε πολλές στιγμές, έπρεπε να κρατήσουμε «ζωντανή» την ομάδα. Τους ευχαριστώ πολύ που μου έδωσαν την ευκαιρία να γίνω προπονητής για πέντε ολόκληρα χρόνια. Πήγα στη Γουέστ Χαμ για ένα μήνα, να παρακολουθήσω τις προπονήσεις, σπουδαίες στιγμές».
Για τις Εθνικές: «Έχουμε ταλέντο, όμως από την εμπειρία μου σημειώνω πως υπάρχει πρόβλημα στην προετοιμασία και τις υποδομές».
Για τους παλαίμαχους: «Αν δεν υπήρχαμε εμείς, τούτοι δεν θα ήταν στο προσκήνιο. Πρέπει να αγαπούμε τον Κύπριο ποδοσφαιριστή και την Εθνική μας».
Πιο δύσκολοι αντίπαλοι σου; «Ο Κούδας του ΠΑΟΚ ήταν εντυπωσιακός. Υπήρχαν κι άλλοι, όμως αυτός ήταν κάτι μοναδικό. Για την Κύπρο ήταν αρκετοί παικταράδες παλαιάς κοπής».
Σε ποιους στηρίζονταν τότε η Ομόνοια; «Σπουδαίοι συμπαίκτες όλοι τους, όμως ξεχωρίζουν οι Καϊάφας, Χαραλάμπους. Μας έδιναν δύναμη».
Το τελευταίο σχόλιο: «Νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για τη μεγάλη σου αγάπη και τον σεβασμό σε εμάς. Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, τους αντιπάλους, αλλά και τις ομάδες που είχαμε συνεργασία. Ο Θεός να φέρει καλύτερες ημέρες στον τόπο μας».
ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ:
