Προ της Τουρκικής Εισβολής τού 1974, υπήρχαν κάποια γήπεδα με χόρτο όπως στην Μόρφου και στην Λύση και γήπεδα που φιλοξενούσαν πέραν από αγώνες ποδοσφαίρου, και διοργανώσεις στίβου.
Μιλάμε για γήπεδα ομάδων Α’ Κατηγορίας, όπως το ΓΣΠ, το ΓΣΟ, το ΓΣΕ, το ΓΣΖ και το ΓΣΚ. Το ΓΣΕ, όπως και το ΓΣ Πράξανδρος και το γήπεδο της Άννας, δυστυχώς εξακολουθούν να είναι υπό παράνομη τουρκική κατοχή όπως και αυτά στη Μόρφου και στη Λύση.
Τα υπόλοιπα, ΓΣΠ, ΓΣΟ και ΓΣΖ εξαφανίστηκαν από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Στο ΓΣΖ έμεινε απλά ή είσοδος με το όνομα του γηπέδου. Σε Λευκωσία και Λεμεσό ούτε πως δοξάστηκαν εκατοντάδες αθλητές και αναγιωθήκαν πολλές γενεές φιλάθλων.
Το γράφω ξανά ότι αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ και ΑΣΕΒΕΙΑ υψίστου βαθμού και από πολιτεία και από αθλητικές αρχές και από τους ίδιους τους Γυμναστικούς Συλλόγους και από τις Δημοτικές Αρχές της κάθε πόλης ξεχωριστά.
Η ιστορία γράφεται και δεν ξεγράφεται πουθενά στον κόσμο, πέραν βέβαια της μακαρίας και υπνώτουσας για δεκαετίας ολόκληρες, νήσου μας. Και πάλι ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΜΩΥΣΕΩΣ
