Από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος η Ομόνοια ήταν μια ομάδα που έβρισκε τον τρόπο να σκοράρει και πολύ περισσότερο να δημιουργεί επικίνδυνες φάσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία. Δεν θα έλεγε ωστόσο κανείς πως ήταν όσο κυνική θα χρειαζόταν, με αποτέλεσμα να «πληρώνει» αυτό το γεγονός.
Το συγκεκριμένο θέμα λύθηκε μέσα από τον ερχομό του Στεπίνσκι αλλά και το ανέβασμα των Μπέζους και Σεμέδο. Από την άλλη, το μεγαλύτερο ζήτημα δεν ήταν τόσο η επίθεση όσο η μεσοαμυντική λειτουργία, η οποία ήταν και αυτή που την «πλήγωνε» περισσότερο απ’ όλα.
Ένας από τους λόγους και το γεγονός ότι δοκιμάστηκαν πολλοί και διαφορετικοί παίκτες στο χώρο της αμυντικής γραμμής. Ο Αναστασίου λοιπόν μπήκε σε μια διαφορετική λογική, η οποία του έφερε και τα απαιτούμενα αποτελέσματα.
Πέρα από τον Φαμπιάνο, ο οποίος αποτελεί εγγύηση κάτω από την εστία της ομάδας, επέλεξε την αμυντική του τετράδα να αποτελούν οι Παναγιώτου, Κουλιμπαλί, Μάθιους και Χαμάς.
Πλην ενός παιχνιδιού στο οποίο αγωνίστηκε ο Σιπριάνο, αυτοί είναι που αποτελούν την αμυντική γραμμή, με τα αποτελέσματα να είναι ξεκάθαρα και καταγραμμένα, με την Ομόνοια να έχει δεχτεί μόλις τρία τέρματα στη φάση τα πλέι οφ, τα λιγότερα μετά από το μόλις ένα που δέχτηκε η ΑΕΚ.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT
